12-345-678

E-mail

Suport

Super User
Kategoria:

Sekcje strony

<div>

Do budowy sekcji możemy użyć elementu blokowego <div> (ang. division – oddział, wydział, sekcja). Element ten nazywany jest również box’em (pudełkiem), albo kontenerem (ang. container, contain – zawierać w sobie), z tego względu, że zawiera on w sobie inne elementy.

<div></div>

Do elementu <div> dodajmy dotychczasowe elementy naszego nagłówka, czyli logo i menu główne.

<div>
  <a href="http://how2html.pl">
    <img src="logo.png" alt="logo how2html">
  </a>
  <ul>
    <li><a href="#">Strona Główna</a></li>
    <li><a href="lekcja-1">Lekcja 1</a></li>
    <li><a href="lekcja-2">Lekcja 2</a></li>
  </ul>
</div>

Element <div> jest elementem blokowym, tzn. zajmie całą szerokość strony. Sam element <div> nic szczególnego nie wnosi do naszego kodu, jeśli chodzi o formatowanie. Domyślnie nie zostanie dodana żadna ramka, czy inny kolor tła, żeby wizualnie odróżnić poszczególne sekcje. Będziemy musieli tego dokonać sami, gdy nauczymy się języka CSS.

W celu odróżnienia poszczególnych sekcji od siebie, możemy posłużyć się znanym nam już atrybutem id, gdyż atrybut ten nadaje unikalność elementom html (żaden inny element html nie powinien posiadać tego samego id). Można powiedzieć, że wartości atrybutu id jaką będziemy nadawać poszczególnym sekcjom to są ich nazwy. Poszczególnym sekcjom możemy nadać dowolne nazwy, jednak powszechnie stosowanymi są angielskie, m.in. header, main oraz footer. Dodajmy nazwę do naszej sekcji nagłówkowej poprzez atrybut id.

<div id="header"></div>
<div id="header">
  <a href="http://how2html.pl">
    <img src="logo.png" alt="logo how2html">
  </a>
  <ul>
    <li><a href="#">Strona Główna</a></li>
    <li><a href="lekcja-1">Lekcja 1</a></li>
    <li><a href="lekcja-2">Lekcja 2</a></li>
  </ul>
</div>

Dokonaliśmy pogrupowania sekcji nagłówkowej. W takim sam sposób możemy tworzyć kolejne sekcje strony internetowej, np. treść główną oraz stopkę.

<div id="header"></div>
<div id="main"></div>
<div id="footer"></div>

Możemy stworzyć dowolną ilość sekcji, wszystko tak na prawdę zależy od naszych potrzeb i naszego projektu. Jednak w każdej stronie możemy wyróżnić podobne elementy takie jak powyżej, które powtarzają się w niemalże każdej stronie internetowej.

Developerzy pisząc strony internetowe za każdym razem musieli się zastanawiać nad nazewnictwem poszczególnych sekcji. Po jakimś czasie wytworzył się swoisty standard ich nazewnictwa, żeby łatwiej było odczytać i zrozumieć kod innego developera.

Nazwy header, main i footer są wzięte właśnie z dobrych praktyk nazewnictwa. Tworząc nowy standard, czyli HTML5, elementy <div> wraz z atrybutem id zostały zastąpione specjalnymi elementami html do tworzenia poszczególnych sekcji. Nazwy tych elementów zostały wzięte właśnie od nazw id poszczególnych elementów <div>. I w ten sposób <div> o id równym header zmienia się po prostu w element <header>.

<div id="header"></div>
<header></header>

W zasadzie oba zapisy znaczą to samo, gdyż przy pomocy tych elementów możemy otrzymać takie same rezultaty. To po co w zasadzie wprowadzać nowe elementy? Szczególnie jeśli przy pomocy dotychczasowych elementów możemy uzyskać takie same rezultaty.

Chodziło o usystematyzowanie konstruowania poszczególnych sekcji strony internetowej. Element <div> może być użyty do wielu celów na stronie. Natomiast element <header> powinien zawierać elementy sekcji nagłówkowej. Są to elementy tzw. specjalnego przeznaczenia. Możemy ich używać wszędzie na stronie tak jak elementu <div>, ale żeby nasz kod był zgodny z dobrymi praktykami powinniśmy stosować je zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zobaczmy jak będzie wyglądała nasza sekcja nagłówkowa, gdy zastosujemy nowy element <header>.

<header>
  <a href="http://how2html.pl">
    <img src="logo.png" alt="logo how2html">
  </a>
  <ul>
    <li><a href="#">Strona Główna</a></li>
    <li><a href="lekcja-1">Lekcja 1</a></li>
    <li><a href="lekcja-2">Lekcja 2</a></li>
  </ul>
</header>

Wizualnie nic nam się nie zmieniło i nie powinno. Elementy te są używane tylko i wyłącznie do nakreślenia układu, struktury strony internetowej. Elementów tych jest więcej, a zatem poznajmy je.

Podstawowe sekcje strony internetowej w HTML5 to <header> <main> <aside> i <footer>.

header aside main footer html5 kurs html

<header></header>
<main></main>
<aside></aside>
<footer></footer>
Super User
Kategoria:

Znalezione obrazy dla zapytania DOMENA

 

Domena internetowa – ciąg nazw systemu Domain Name System (DNS) wykorzystywany w Internecie, składający się z wyrazów umieszczonych w pewnym poddrzewie struktury DNS tj. zakończonych stałym sufiksem (np. ".wikipedia.org").

Domena internetowa składa się z dwóch części - nazwy głównej oraz końcówki - rozszerzenia. Nazwę główną bardzo często tworzy nazwa firmy/organizacji/akcji jej skrót, bądź nazwa działalności, którą dana firma wykonuje. Rozszerzenie jest odgórnie ustalone - można wybrać spośród możliwych propozycji. Każdy kraj posiada przypisane rozszerzenie np. Polska - .pl, Rosja - .ru, Niemcy - .de, dla krajów Unii Europejskiej - .eu itd. Rozróżniamy domeny najwyższego poziomu: .com, .net, .org (zwane domenami globalnymi). Do tego pojawiają się rozszerzenia powstałe dla odróżnienia celu strony - lista domen najwyższego poziomu.

Super User
Kategoria:

Co to jest CMS?

CMS to skrót od angielskiego Content Management System (System Zarządzania Treścią).

Jest to strona internetowa, posiadająca panel administracyjny, który pozwala na samodzielne i bezpłatne zmienianie treści bez znajomości programowania. W dalszej części artykułu poznasz szczegóły na temat tego, co to jest CMS, co oferuje i ile kosztuje.

 

Na czym polega CMS i co oferuje?

Strona internetowa oparta na systemie CMS pozwala na własnoręczną edycję treści bez posiadania wiedzy informatycznej.

Dodawanie, modyfikowanie i usuwanie tekstów, tabel, grafik, zdjęć, filmów, a nawet całych podstron i działów odbywa się przez klikanie przycisków. Podczas pisania tekstu można używać przycisków do formatowania tekstu (np. pogrubianie, wstawianie odnośnika) podobnych do tych z Worda.

Najpopularniejsze systemy CMS posiadają (zazwyczaj darmowe) dodatki, zwane wtyczkami. Wtyczką może być np. galeria zdjęć, zestaw dodatków pomagających w pozycjonowaniu, forum dyskusyjne, system rezerwacji pokojów hotelowych, czy przycisk "Lubię to" Facebooka. Instalacja wtyczki zazwyczaj ogranicza się do wpisania jej nazwy i kliknięcia jednego przycisku, o ile używa się wystarczająco nowoczesnego systemu CMS, np. WordPressa, którego panel administracyjny widać poniżej.

Super User
Kategoria:

Ilustracja

PHP – interpretowany skryptowy język programowania zaprojektowany do generowania stron internetowych i budowania aplikacji webowych w czasie rzeczywistym.

PHP jest najczęściej stosowany do tworzenia skryptów po stronie serwera WWW, ale może być on również używany do przetwarzania danych z poziomu wiersza poleceń, a nawet do pisania programów pracujących w trybie graficznym (np. za pomocą biblioteki GTK+, używając rozszerzenia PHP-GTK). Implementacja PHP wraz z serwerem WWW Apache oraz serwerem baz danych MySQL określana jest jako platforma AMP (w środowisku Linux – LAMP, w Windows – WAMP).

Super User
Kategoria:

Znalezione obrazy dla zapytania FTP

 

Protokół transferu plikówFTP (od ang. File Transfer Protocol) – protokół komunikacyjny typu klient-serwer wykorzystujący protokół sterowania transmisją (TCP) według modelu TCP/IP (krótko: połączenie TCP), umożliwiający dwukierunkowy transfer plików w układzie serwer FTPklient FTP.

FTP jest zdefiniowany przez IETF w dokumencie RFC 959.

FTP jest protokołem 8-bitowym i dlatego nie wymaga kodowania danych do 7 bitów, tak jak w przypadku poczty elektronicznej.

Do komunikacji wykorzystywane są dwa połączenia TCP. Jedno z nich jest połączeniem kontrolnym, za pomocą którego przesyłane są polecenia, a drugie służy do transmisji danych. Połączenie za pomocą protokołu FTP (krótko: połączenie FTP) może działać w dwóch trybach: aktywnym i pasywnym:

  • jeżeli połączenie FTP działa w trybie aktywnym, używa portu 21 dla poleceń (zestawiane przez klienta) i portu 20 do przesyłu danych (zestawiane przez serwer)
  • jeżeli połączenie FTP pracuje w trybie pasywnym, używa portu 21 dla poleceń i portu o numerze powyżej 1024 do transmisji danych (obydwa połączenia zestawiane są przez klienta).

W sieciach chronionych zaporą sieciową komunikacja z serwerami FTP wymaga zwolnienia odpowiednich portów na tej zaporze lub routerze. Możliwe jest zainstalowanie wielu serwerów FTP na jednym routerze. Warunkiem jest rozdzielenie portów przez router dla każdego serwera.

Serwer FTP, zależnie od konfiguracji, może pozwalać na anonimowy, czyli bez podawania hasła uwierzytelniającego, dostęp do jego zasobów. Najczęściej jednak serwer FTP autoryzuje każde połączenie za pomocą loginu i hasła.